Riena, ein álvarslig genta av sínum aldri, var stúrin um, at hon ikki kundi fylgja við kynsligum evni hjá sínum floksfeløgum og kundi ikki tosa við nakran. Ein dag tók eg kava og vitjaði læraran hjá læraranum at spyrja mín heim. Tó, lærarin er ein verulig lærari, sum fer til toll hvønn sunnudag, og hann royndi at sleppa av við trupulleikarnar hjá teimum, sum komu heim til hansara, men hann var ov áhaldandi, men hann var ov áhaldandi, so hann tók sær dælt av hennara forvitni og spældi við kroppin í mennunum, og Riena eisini tók tað, sum lærarin segði og so líðandi vandi hana, sum lærarin segði.