MKMP-524: Unnusta mín, sum hevði hug til mín í langa tíð, sum hevði eitt stríð við sjeikinum á miðjari nátt og leyp út í hennara kamari, er í íbúðini hjá mær. Mai Hanakari

Á midnátt á einum vikuskifti, er gentan hjá mínum besta vini, sum hevur verið forelskaður í mær, síðan eg var næmingur, knappliga kemur til mítt kamar. Eftir øllum at døma hevði hon ikki eitt stríð við sjeikinum og hevði ikki eitt stað at fara. Í kalda luftini fekk eg ikki koyrt hana aftur við hennara klæðum. - Meðan hon lurtaði eftir sínum klagur í rúminum, fekk hon eitt løgið lofthavinum, og hon var hugtikin av ljósinum, sum tyktist at vísa henni, at hon var ov verjuleys, og hon viðgekk, at henni altíð hevði dámt tað. - Meðan hon kendi seg sekan um sín besta vin, tók hon sær dælt av sínum skaða og fór tvørtur um mark!