Ikki fyrr enn eg flutti til Tokyo, var eg ein lágt-key og íconspicuous persónur, og tað var ein fløktur persónur. Tað er tí, tá eg fekk eitt arbeiði, royndi eg at vera ein glað kvinna við at lurta eftir móta og sminku, og bara sum eg so líðandi fekk álit á mær sjálvum/sjálvari, eg hitti Hiroshi og byrjaði at ganga saman við. Tað var tí, eg var stúrin, tá ið eg segði mær, at eg skuldi betra meg sjálvan/sjálva meira.