Mio gjørdist málið í Chikan í tokinum, sum hon brúkar hvønn dag at fara í skúla. Eg væntaði ikki, at fingrarnar hjá Han, sum var so gott, uttan at ljóða so væl. Fyri at siga tað milda, er tað eitt verkfalli! - mær átti ikki at dámt tað í høvdinum, men kroppurin biður um tað. - Meðan eg ikki fekk eina rødd, fekk eg meg ikki at trúgva, at mín kærleiki var yvirfloytt og eg tók mær av løttum! - tað, sum hevur verið bundin, er ikki tann reyði tráðurin av lagnu, men tráðurin av kærleika. Mio, sum er vorðin obedient, fellur inn í eitt impure parlag og kemur í tokið, har Han bíðar eftir í dag.