Maaya, sum arbeiðir í sama venjingarhølinum, var yoga instructor og ein eldri. Eg visti, at hon var eldri og gift, men eg var drigin at henni, tí hon var eitt sindur natúrligt og altíð smílist. Ein dag, tá eg var boðin av Maaya at fara til te saman, tóktist tað, at eg hevði savnað klagur um mann mín, og mín øði brast og eg gloymdi tað síðsta tokið og tosaði við hana. Eg havi einki annað val enn at vera eftir einum kærleika, men mín tol kemur til limitin av støðuni við bara tveimum fólkum og skumpar tað niður, men kroppurin av eini ørkymlaður kvinnu byrjar at kenna seg.