Lívið uttan nakað órógvar. Maður mín var fittur og glaður, men eg føldi, at okkurt mangla. Ein dag fekk eg eina telefon uppringing. Hin veitslan var ein floksfelaga hjá mær í skúlanum og mín fyrsta kærleika. Hvørja ferð hann tosaði við meg, vann hjarta mítt, og eg minti um hasar dagarnar. Eg hevði ikki tamarhald á mínum kenslum fyri honum, og eg gjørdi av at hitta mann mín, hóast eg helt tað vera ringt.