"Eg vil fegin bróta tað, sum er. Tá ið hon var 20 ára gomul, tók hon yvir handilin frá foreldrunum, og tá hon var 23 ára gomul, giftist hon manni sínum, eitt handverksman. Tá ið eg varnaðist, at skurðviðgerðin var full av hvørjum øðrum, kendi eg meg sum um, at eg hevði tað trupult við manni mínum. Eg søkti, tí eg vildi sleppa undan mær sjálvum/sjálvari heldur enn at halda fram at gerast gamal/gomul uttan at vita nakað. Eg eri so viðkvæmur/viðkvæm sum japanskt góðgæti, men eg vóni, at eg kann vera djarvur/djørv í Tokyo í dag.