"Eg haldi ikki, at tað er at skapa okkurt sjálvur/sjálv, men at herma eftir tí, sum longu er gjørt," er júst tað fullkomna orðatakið til hetta fotografurin. Henda fotografurin er ein avrit maður, sum nú hermir eftir og skjóta sjónbond, sum selja í heiminum. Besta sjónbandið er eitt video, sum tú finnur konuna, sum tú leitar eftir í býnum, fylgt henni, setti heilivág í ein drykk, setti hana í song, og ××× hana. Hann er tann ringasti maðurin, sum tekur sær dælt av veikleikar hjá eini gentu, sum hevur trupulleikar við pengum á SNS, tekur hana heim undir guise av borðinum, sum drekkur heilivág í at drekka, setti hann í song, og skjótar ein video av hennara ×××. Eg skilji, at hansara ynski um at herma eftir einum væl umtókti, men hansara hugskot um at fara út úr hansara hátt at herma eftir hesum sjónbandinum, so hví gjørdi hann av at herma eftir hesum sjónbandinum? Var tað bara ein máti at vinna pening? Tó, hóast tú/gert/gera eitt sjónband, sum selur væl, er eingin trygd fyri, at tað fer at selja, og tað er ein váði, sum tú/kanst/kunnu finna út av sjónbandinum. Tá ið eg hyggi at sjónbandinum hjá hesum mannin, havi eg ikki hug at vinna pening. Eg haldi, tað er sum ein maður, sum vanliga ikki hevur við kvinnur at brúka SNS til lættliga at ringja til eina gentu og finna ein máta at ××× uttan at vera ímóti. Eg veit ikki, hvussu nógvan pening eg geri av hesum sjónbandinum, men tað er heilt víst ein vágið. Eg haldi, tað hevði verið skelkandi hjá fólki uttanlands at síggja sovorðið, sum hendir í Japan, men tað er ein skelkur, hóast eg búgvi í Japan. Eg kenni meg ræðslusligin at halda, at hetta slagið av tí hendir á einum dagliga grundarlag aftan fyri leikmyndina, bara tí eg visti ikki um tað fyrr enn nú. Eg haldi ikki, at tað var sovorðið sum ein trygd í Japan frá byrjanini. Eg havi ein spurning. Eg eri illgrunasamur/illgrunasom um, at hóast so nógvar gentur eru mál, eru eingi tíðindi ella incident. Hvørja ferð, videoið fekk hetta myndatakarin bara vísti, og vísti ikki nakað av tí, so eg kundi ikki síggja tað upp. Tað er skjótari at spyrja beinleiðis frá fólki, men eg eri bangin fyri at spyrja, og eg haldi ikki, at eg má grava hatta djúpt. Men hvussu sær støðan út, tá ið myndatólið steðgar? Er tað miraculous, at einki er farið skeivur higartil, ella er tað ein brunnur? Eg haldi, at tann veruleika, at hesin fotografurin lættliga kann ringja til genturnar og ber seg at sum ein genta, men bara eitt fólk, men bara eitt. Tað er tí, tú kanst gera hetta uttan nakað emotion. Eg kann ikki hava samkenslu við hesum fotografurin, sum ikki kann sleppa undan hansara refracted sex uttan at gera hetta, og eg haldi, at tað er tað ringasta, men eg haldi enn, at tað er ein stavur av brotsverkum, tí eg eri í ferð við at selja hansara sjónbond. Seks gentur eru mál aftur hesa ferð. Vit eru mál, sum hava ringt til, at tey hava trupulleikar við pengum, tannlækna hygienists, og t-ass deriheru gentur, sum hava ringt heim. Eg haldi, tað er ein acti at fyrireika seg til eina hending at ringja til hennara heim og ××× tað, sum tað er. At taka sær dælt av veikleikar og mál, er tað ringasta at gera. Tó haldi eg, at tað er eitt spennandi sjónband hjá fólki í somu støðu sum henda fotografurin. Eg ivist í, hvussu leingi eg fari at halda fram at gera hetta arbeiðið við vanda fyri at verða fangaður.