Chisato var stúrin um dóttur sína, sum byrjaði at búgva saman við sjeikinum, og kom knappliga. Tó, hóast hon er til staðar, er hon ovurfegin av teimum báðum, sum ikki so mikið sum royna at goyma hana. Um náttina sovi eg í skapinum á eini ánni, so havi eg ilt í eini á, sum eg hoyri frá við síðuna av. Hóast hann veit, at hann ikki átti at gjørt tað, hvørja ferð hann hoyrir ljóðið av klæðum, so er tað, at hann ikki hevur túsund míl. Chisato, sum endiliga kom til markið á hennara tol, var dóttir hennara, meðan tey svóvu.