Tá ið eg var næmingur, var eg væl umtókt, men tá eg gjørdist limur í samfelagnum, sum vóru tætt við meg, og flutti meg burtur, og eg gjørdist ein keðiligur maður. Ein dag var eg nærkaðist av Iionna, sum eg ikki kendi aftur, á síðuni av vegnum. Kvinnan var mín barndómur, sum viðgekk mær fyri 10 árum síðani. Tað var eingin vestige av tíðini, tá hon var edrú og hevði smá bróst, og hon hevði sett seg inn í eina gifta kvinnu við vøkrum og stórum bróstum. Ta náttina, Sunao, sum rann avstað frá húsum við konu síni Genka, vitjaði mítt hús við ongum recourse at líta á.