Næmingurin hjá Yu býr einsamallur í einum sovisalinum, og hon er um at byrja á eina nýggja ferð. Og á degnum í próvtøkuni var tað mamma mín, haruka, sum var í loyndum við mær, sum rann í einum smíli við einum smíli. - teir/tær/tey báðir/báðar/bæði brúka eina próvtøkuna saman, men verjuleys Haruka verður full, tí hon er so glað fyri hansara vøkstur. Yu roynir sera væl at sleppa av við sítt ónda hjarta og sendir hann á hotellið. Tó, Haruka, sum var greið yvir sínar kenslur, varliga mussaði hann, segði "A gift for Yu-kun, sum er vaksin."