Sum fríar rithøvundur kendi eg meg smalur. Hann segði seg úr starvi og búði saman við foreldrunum hjá konu síni, tí lívið var ikki støðu. Vindurin hjá konu míni er sterkur, og sjálvt um eg bjóða henni um náttina, noktar hon bara. - tá hon ventir sítt kynsligt ynski, er hon vitni av mammu síni, sum kom at taka í klæðini. Eftir eina tíð sissar hann seg niður og høvd í baðirúmið fyri at finna ein turriklæði, sum er vorðin. Eg helt, tað var bara ein vilst lutur, og tá eg læt hurðina upp í vaskirúminum, har var Maki.