Øll, kanst/kunnu tú/lurta/lurta. Eg setti meg endiliga niður og fór á ein túr við konu míni millum arbeiði. Tað hendir konain at hitta gamlar vinir, men tey eru ov burtur og heldur pínligt. Eg hevði enn ynskt, at eg hevði verið taktfullur/taktfull og fór heim higar. Tó, tá eg hugsi um ta tíðina, gerist eg illur/ill, men tað er eisini satt, at eg var spentur/spent av konu míni, sum eg ikki visti. Eg vil fegin hava teg at skilja mínar kenslur um ikki at vera førur/før fyri at gera sovorðið, so eg kundi hugsað mær at navnkend alla søguna.