DFE-076: Dóttir mín etur tað. Riku Ichikawa

Fyri tveimum árum síðani hvarv pápi mín. Familjan hjá mær gjørdist skjótt fátækur, og mamma mín, sum ikki kundi minka um hennara standard av at liva, bað meg selja kroppin, segði "Just fyri nú." Eg haldi, tað er skít. Men eg góðtók. Hann var mín einasta familja. Fyrsta partner mín var fyrrverandi sjeikurin hjá mammu míni. Eg minnist, at eg misti virginity, meðan eg var knúst av mínum tjúkkum og gráti í pínu. Tá ið eg gav henni pengarnar, græt hon og segði, "Eg eri keddur/kedd," og hon brúkti pengarnar til at keypa vøkur klæði. Eftir nakrar fáar endurtekur, fann hon eitt nýtt arbeiði, og eg var førur/før fyri at koma aftur til mítt gamla lív. Mær nýtist ikki at kenna meg soleiðis longur. Tað er í lagi at vera ein vanlig genta. So eg forelskaði meg. Í dag var summar festivalurin, eg gleðiði meg til. Eg hevði eina avtalu um at hitta restina av flokkinum og hyggja at fýrverkinum. Eg vil fegin vera í einum fittum yukata og ganga við síðuna av einum dreingi, sum eg leggi í. Tað var tað, eg helt. "Eg vil fegin hava teg at vera saman við hesum persóni í dag, veitst tú, hvat eg meini?", tá ið mamma hevur fingið pengarnar í hennara tasku eftir at fáa pengarnar frá gamla manninum. "Eg fari á festival við vinum mínum í dag," svaraði hon, og hon flenti og gekk út úr rúminum, "Tú kanst ikki siga nei." Tann gamli maðurin nærkaðist mær, sum var ørkymlaður um hví og klemmaði mína øksl, segði "Eg havi sex, latum okkum fara á festivalin við mær." Eg slapp ikki undan bannaðinum hjá mammu míni. Søgan um eina fríska og syndarligt gentu, sum var brúkt av vaksnum.