Tá ið eg var á hægri skúla, bleiv eg við barn og føddi. Hin maðurin rann avstað, so Harumi, ein væl dóttir, sum lyfti hana við eini hørðum tíð og eina kvinnu. ... Eg vil ikki hava, at Harumi hevur tað trupult, sum eg gjørdi. Eg helt altíð tað, men sjeikin, sum eg var presenteraður/látlig fyri, var ein láturligur maður. Hann stjól eyguni á Harumi og klemmaði meg. "Steðgið upp við dóttur míni". Meðan eg segði slíkt, kendi eg meg ørkymlaðan/ørkymlað.