Eftir trý ár av hjúnabandi bleiv kona mín við barn. Kona mín segði, at hon fór at geva húsini hjá foreldrunum og gjørdi av at fara heim aftur. Eg helt, tað fór at vera møguligt at liva eitt einasta lív fyri fyrstu ferð í langa tíð, men kona mín kom at hjálpa mær við húsum. Systir mín- og ein, sum eg ikki havi sæð í langa tíð, tykist at vera fittur, hevur ein góðan stíl, og er dragandi, og ein hóast eg haldi, at tað er eingin góð, eg síggi hana sum eina kvinnu. Tað er illa við at halda, at tvey fólk eru einsamøll í sama húsum. Tá sá eg systur mína, og eg kundi ikki tola tað og nærkaðist tí. Av tí at tá.