Tað verður sagt, at tað er ein handil, sum hevur við sær, at tað er ein handil í Tokyo. Tað er ikki ein vanlig kærleika, men ein útgreina structure, sum sær út sum ein veruliga persónur, sama hvar tú sært út til tað, og sama hvussu ofta tú/spyrt/spyrja, at tað er ein kærleiki, og ikki ein persónur. Eg vildi fegin spæla við alt mítt ynski, at eg ikki kundi gera við menniskju, so eg bað um eitt lán. Síðani, húðin kennir seg sera veruleika! Og tað verður vátt! - eg eri spentur/spent, og eg eri ørur/ør!