Á tokinum. Tá ið eg kendi meg illa við hondunum, rann alt um kroppin, var tað ov seint. Eg væntaði ikki, at eg fór at vera mál, tá eg var um at koma aftur. Yukino, hvørs kroppur var fryst í óvart og ótta, rópti, "Help! Eg var gjørdur/gjørd til at ugga menn uttan at kunna siga tað. Av tí at tá er Yukino hevur verið plágaður av minni av ótta og eyðmýkjandi, men á hinari hond, kann hon ikki gloyma gleðin, sum hon kendi seg tá. Leiti eg eftir hasum eyðmýkjandi royndum? Fyri at koma við svarinum, Yukino aftur.