Ein fastir/mostir, sum altíð hevur verið vakur og fittur, og eitt sindur illa við. Tá ið eg kom heim, stóð fastir/mostir mín við hurðina. Eftir øllum at døma bað mamma mín meg gera tað. So skjótt sum eg kom inn í húsini, byrjaði eg at vaska og gera vaski í køkinum. Tá ið støvið setti seg, læt fastir/mostir mín spakuliga upp sitrón og drakk tað niður, segði tað vera ein góð støða. Hann fór við mær sum eitt barn og spurdi meg hetta og hatta. Og hon nertir meg, sum um hon bjóðar mær. Og hann gav mær ein stav. Tað var ein svíma av sitrón sour frá hennara anda.