Tað var eitt mistak at lata ein yngri barndóm rudda rúmið! Mín barndómur fann AV, at eg krógvaði meg og segði, "Eg vil síggja hetta! So eg gjørdi av at hyggja at tí saman. Vinur mín var forvitin og hugdi at tí, men eg fekk og rann á vesið við hesum vandamikil! Tá ið eg kom aftur, segði eg, "AV er so óargalig, bleiv eg so vátur/vát," og blettið framman fyri mær. Eg toldi ikki dagin, tá eg eri vístur/víst okkurt sovorðið!