Ein dag varnaðist eg, at pengarnir vóru horvin úr pengamappuni, var eg vitni til, at sonur mín gav góðgæti til hansara eldri. Eg helt, at eg var skorin, og eftir at eg tók son mín heim, segði eg tað í skúla. Eftir øllum at døma bjóðaði sonur sínum góðgæti til sín egna volition. Tey eldri, sum vóru loystar í tvær vikur orsakað av mínum misskiljing, vóru ill og leyp á meg. Líka ofta, hvussu ofta eg bað um umbering, var eg ongantíð fyrigivin, og frá hasum degi, so var tað, at eg fór at vera í ringum.