Eg gjørdi av at fara úr fyritøkuni, sum eg hevði arbeitt fyri, síðan eg var nýggjur prógv. Fyri at hátíðarhalda, komu øll í vøruhúsinum til eina heita várferð, sum tvífaldaði sum ein farvæl. Eg eri takksamur/takksom fyri harra Matsuo, skrivaran, tí hann hevur verið í skuld, hóast hann hevur verið í skuld fyri meg, síðan eg fór upp í fyritøkuna. Og í veitsluni um náttina drakk eg ov nógv, og tað sær út til, at eg gjørdist fullur/full, áðrenn eg visti tað. Tað, sum eg ikki visti, tá ið hesin ferðin var, var ein venjing, sum var ætlað av stjóranum.