Eg hevði so nógv um at vera við arbeiði, at eg var ov seinur/sein til hjúnalag, men heppin var eg førur/før fyri at giftast við eini vøkru og væl konu, sum var ov góð fyri meg. Kona mín, Rieko, hevur gift seg aftur, men lívið við Rieko og hennara sjúkubarn Takakun er ein glaður dagur. Ein dag, sum vanligt.