Tá ið tú vaknar um morgunin. - A nakin floksfelaga gal við síðuna av henni! - tá eg hoyrdi søguna, var ein vandamikil sannroynd, at eg var fullur/full av einum fullum mær! - men gal, sum altíð er super kjálkan, byrjar at oyðileggja. Eftir øllum at døma, mín Ji Po, sum ikki er viðer, hóast eg fái ein býttlingur, tykist at vera bundin, og eg var biðin um H fleiri ferðir og rullaði upp, segði "Eg eri keddur/kedd um altíð at gera ein býttlingur av mær sjálvum!" - Galma ○ Ko kennist ov gott, og eg kann ikki steðga við at gera tað, uttan at taka út av?