ALDN-192: Tú/ert/eru fastir/mostir/fastir/mostir sum eg, far/farið spentur/spent. Hvat fert tú at gera... Kasumi Shimazaki

Kasumi, sum misti mannin tíðliga, lyfti dóttur sína einsamallur. Eftir nógv ting vóru sett, bað Kasumi bað ein sáttmála um at umvæla elal trupulleikar, sum hon var stúrin um. Nakrar dagar seinni var ungi maðurin frá sáttmálan, sum kom frá Kasumi og fór til arbeiðis. Hann segði, at hann vildi vera til staðar, og Kasumi hugdi at arbeiðinum tætt við, so hann kundi flyta seg skjótt. Eg tosaði við ein ungan mann, meðan eg las eina bók, men tá eg hugdi at arbeiðinum, var tann ungi maðurin spakuliga, sum hann var í miðjuna. Kasumi stardi at ungum manni, hugsaði hon ikki, at hon skuldi ikki hyggja at honum. Og eg fekk ikki hug til mín spenningi, tá ið ungi maðurin var skotin. Dagin eftir kom ein ungur maður til arbeiðis. Kasumi byrjaði at vaska, so hon fór ikki at blanda seg upp í tað. Glancing yvir tann unga mannin, sá hann, at hann var ordiliga ílatin, og Kasumi var lætt. Eftir eina løtu var eitt tekin aftan fyri meg. Tann unga maðurin hevði tikið seg úr buksunum, áðrenn hann visti tað, og hann var stillisliga við at gera tey í buksurnar.