Mamma mín kom til Tokyo úr bygdini. Mamma mín var hugtikin, sum eg ikki hevði sæð í langa tíð, var enn so vøkur sum nakrantíð, og eg var hugtikin. Ta náttina bjóðar hann konu síni, sum hevur drukkið eitt sindur ov nógv, til lívið, meðan hann noktar henni, men hann noktar. Tó var tað ikki so, at eg ikki hevði tað, og eg fór í stovuna. Á vegnum varnaðist eg, at mamma mín var í bað, og tá eg tók mammu mína upp.