TMRD-1154: Эструс ваҡытында табип тикшереүе ваҡытында нәфрәтләнә башлаған кейәүҙәге ҡатын... — Күршелә атайҙы алдаған ҡатын йөҙ менән ултырып күп ағып төшә!

Өйҙә гастрит нервоза менән бергә йәшәгән кейәүҙә табип була, ул өйгә шылтырата, әммә уның менән шөғөлләнмәгән ире урынына кейәүҙә табип та була... «Ҡатыным, хәҙер бөртөк юҡмы?», « Кисә миндә арҡа мейеһе быуыны тирәләй ышҡылды», «Мин һине күпмелер ваҡыт күрермен» — тип йәш табип ҡул суҡтарын һәм арҡа мейеһе быуындарын иләп торғанда. — «Уҡытыусы, яла яғыуығыҙҙы теләйем!» — түҙемлек сиген үтеп киткән ҡатыны: "Ауыҙыма һалығыҙ!" — ти. Ире менән ҡәнәғәт булмаған, йыш ҡына сәйәхәт иткән кейәүҙәге ҡатын, ҡатыны оҙаҡ ваҡыт дауаханала ятҡанлыҡтан, яңғыҙ ҡалған күршеһенең атаһына шылтырата, ә кейәүҙәге ҡатын ҡапыл... "Ысынлап та, ирем, һин минең турала бөтөнләй ҡыҙыҡһынмайһың, мин уны контролдә тота алмайым инде!" — Күршенең аптырап ҡалған атаһына ул үбеүен һәм ҡыҫалаһын ысҡындырыуын дауам итә, шул уҡ ваҡытта: "Мин уны күрергә теләйем, ах, килеп сығыр!" тип әйтеү шәп мөнәсәбәт түгеллеген белеп, инстинкттарым менән йотҡанда бер-беремде йотасаҡмын. «Мин бер ҡасан да үҙемде шул тиклем яҡшы тойманым!» Ике эпизод яҙыла.