TMY-009: ভাৰ. কিমিটোৰে ▼ গুডবাই, হে-চান

মই এই শৃংখলাটোৰ শিৰোনাম নিদিয়াৰ কাৰণ হ'ল মোৰ ওচৰত ইতিমধ্যে এই ভিডিঅ'টো আছিল। এনে এটা ঘটনা য'ত এজন প্ৰেমিক বা পত্নী য়ে নিজকে এৰি যোৱা নাছিল, কিন্তু পৰিয়ালৰ এজন স্নেহময় সদস্য আছিল। - এগৰাকী ডাঙৰ ভগ্নী যি সদায় মেকুৰী ভাল পায়, আৰু এজন সৰু ভায়েক যি সদায় কৃতজ্ঞ যদিও তেওঁ উপদ্ৰৱৰ দৰে আচৰণ কৰে। ইজনে সিজনক সমৰ্থন কৰা আৰু একেলগে বাস কৰা ভাই-ভনীসকল এই কামৰ ভুক্তভোগী। ৰাতিপুৱা, মই মোৰ সৰু ভায়েকৰ গালক সম্ভাষণ জনাইছো যেতিয়া তেওঁ উঠিব নোৱাৰে। আমি ৰাতিৰ আহাৰত দিনটোৰ ঘটনাবোৰৰ বিষয়ে হাঁহি হাঁহি কটাওঁ, আৰু "অয়াচুমি" টোপনি যাবলৈ লৰচৰ কৰোঁ। প্ৰতিদিনে সুখী। মোৰ ভায়েকৰ এটা সপোন আছিল। মোৰ সপোন হৈছে এজন চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক হোৱা। প্ৰকৃততে, এইটো এটা এভি আছিল, কিন্তু মই আশা কৰি আছিলো যে এইটো কোনোবা দিনা জনোৱা হ'ব। মোৰ ভনীয়েকৰ পুৰুষৰ সৈতে যথেষ্ট অভিজ্ঞতা নাই, সেয়েহে তাইবুজিবলৈ কিছু সময় লাগিব। কৰ্মস্থানখন ভাল মানুহেৰে ভৰি আছিল, কিন্তু মই ভাবিছিলো যে এজন একচেটিয়া ঘৃণনীয় অভিনেতাৰ আজ্ঞাকাৰী হোৱাটো অস্বাভাৱিক। সেই মানুহজনক মই বেয়া পাওঁ যিয়ে তেওঁৰ দুৰ্গন্ধযুক্ত উশাহ উৰুৱায় আৰু মূৰ ঘঁহি দিয়ে। তথাকথিত কিমোমেন। কেৱল চৰ্বি। মই ইয়াক সহ্য কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিলোঁ কাৰণ মই ভাবিছিলো যে স্বতন্ত্ৰ হোৱা প্ৰথম হোৱাটো মোৰ ভনীয়েকক পৰিশোধ কৰাৰ এটা উপায়। সেয়েহে মই বিচাৰিছিলো যে তেওঁলোকে প্ৰথমে পূৰ্ণ-সময়ৰ কৰ্মচাৰী হোৱাৰ প্ৰতিবেদনটো শুনিব। ঠেক আলিবোৰৰ মাজেৰে দৌৰি যাওক আৰু ঘৰৰ দুৱাৰখন খোলক। এটা মৃদু অভিব্যক্তি যাক মই ভাল পাওঁ। এইটো অলপ বেদনাদায়ক যেন লাগিছে। কিন্তু তাইক এনেকুৱাও লাগিছে যেন তাই সুখেৰে লাজ পাইছে। যেতিয়া তাই তাইৰ ভনীয়েকৰ পৰা এটা অশালীন বিলাপ এৰি দিছিল তেতিয়া অস্বস্তিটো বিশ্বাসলৈ পৰিৱৰ্তিত হৈছিল। যেন আপুনি জন্তুবোৰৰ সঙ্গম চাই আছে, আৰু এয়া সেই কুৎসিত গাহৰি মানুহ যি তেওঁৰ সূক্ষ্ম শৰীৰৰ ওপৰত হেলান দি আছে আৰু কঁকাল জোকাৰি আছে। সিহঁতে এনেদৰে লালা মাৰি আছে যেন সিহঁতে খাদ্যত লাগি আছে। লৰা মনত ৰাখিবলৈ প্ৰাণপণে চেষ্টা কৰিছিল। কিন্তু মই নোৱাৰিলোঁ। - প্ৰস্ৰাৱ ৰখাৰ সৈতে উন্মাদ এই প্ৰাণীটোৱে তাইৰ মুখত প্ৰস্ৰাৱ ঢালি, ইৰামাক কান্দোনত আৱৰি থকাটো স্বীকাৰ কৰে, আৰু যেতিয়া তাই সঁচাকৈয়ে যোনিৰ শ্বট হয় তেতিয়া তাইৰ মুখত এক সুখী অভিব্যক্তি থাকে।