YST-275: মোৰ প্ৰিয় মাক বিয়া কৰা মোৰ শহুৰেক এজন শয়তান ব্যক্তি আছিল। হিকাৰু মিনাজুকি

যেতিয়া মই দীঘলীয়া সময়ৰ ভিতৰত প্ৰথমবাৰৰ বাবে মোৰ সময় উপভোগ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ, মোৰ শহুৰেকে দুৱাৰ খোলাৰ শব্দৰ সৈতে প্ৰৱেশ কৰে। - এজনী ছোৱালী যি এজন মানুহৰ প্ৰতি বিতৃষ্ণাপূৰ্ণ অভিব্যক্তি প্ৰকাশ কৰে যি হাঁহি থাকোঁতে ওচৰ লৈ যায়। - এতিয়ালৈকে, তাইৰ শহুৰেকে তাইক বহুবাৰ তাইৰ শৰীৰৰ সৈতে সম্পৰ্ক ৰাখিবলৈ বাধ্য কৰিছে, আৰু তাইৰ শৰীৰ আৰু যোনিৰ শ্বটৰ সৈতে সম্পৰ্ক ৰাখিবলৈ বাধ্য হোৱাৰ তিক্ত স্মৃতি মুহূৰ্ততে পুনৰুজ্জীৱিত হয়। আৰু আজি...। - যেতিয়া মই মোৰ মাৰ কথা চিন্তা কৰোঁ, যি নিশাৰ শ্বিফ্টত কাম কৰে, মই মোৰ শহুৰেকৰ অনুৰোধ অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰো, আৰু মোৰ জিভাৰে অৱশ্যেই মোৰ মুখত পাক খোৱা লিংগটোক আদৰ কৰাৰ বাহিৰে আৰু মাংসৰ লাঠিটো চুলিবিহীন ফাটত স্বাগতম জনোৱাৰ বাহিৰে মোৰ কোনো উপায় নাই। হিকাৰুৱে অজ্ঞাতভাৱে তাইৰ শহুৰেকৰ হিংসাত্মক কঁকালৰ দোলনাত মাত মাতিছিল। হয়, মই মোৰ শৰীৰৰ প্ৰতিক্ৰিয়া দমন কৰিব নোৱাৰিলোঁ...