ROE-107: - মোৰ মা-দেউতাৰ ঘৰত, য'ত গোটেই পৰিয়ালটোৱে বাহ এৰিছে, মোৰ মাৰ সৈতে কটোৱা অনাচাৰৰ দিনবোৰ। নাটচুকো কয়ামা

কেঞ্জিতিনিজন ভাতৃৰ দ্বিতীয় পুত্ৰ হিচাপে জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। তাইৰ মাক নাটচুকোৰ পৰা তাইৰ ধাৰণা আছিল যে তাই এগৰাকী অস্পৃশ্য শিশু। এবছৰৰ বসন্তত, মোৰ ডাঙৰ ভায়েকে চাকৰি এটা পাইছিল আৰু অকলে বাস কৰিছিল আৰু মোৰ সৰু ভায়েকে এখন বৰ্ডিং স্কুলত নাম ভৰ্তি কৰিছিল। দেউতাকক অকলে কাম কৰিবলৈ আৱণ্টন কৰা হৈছিল, আৰু খৰখেদাকৈ তেওঁৰ জীৱন সলনি হৈছিল, আৰু কেঞ্জি আৰু নাটচু এই মাতৃ আৰু সন্তানৰ সৈতে একেলগে থাকিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। জীৱন্ত হৈ থকা ঘৰটো হঠাতে শান্ত হৈ পৰিল আৰু নাটচুকোৱে এক ক্ষতিৰ অনুভূতি অনুভৱ কৰিলে। এনে এগৰাকী মাতৃক দেখি কেঞ্জীয়ে হতাশ আৰু খালী অনুভৱ কৰিছিল, আৰু তেওঁৰ মাকৰ মৰম ঘূৰাই পাবলৈ চেষ্টা কৰিছিল, যিটো তেওঁ এতিয়ালৈকে একচেটিয়া কৰিব নোৱাৰিলে।