TMRD-1177: দিনৰ পোহৰত পৰিপক্ক মহিলাৰ বেয়া সম্পৰ্ক যেতিয়া তেওঁৰ স্বামী চিকিৎসালয়ত আছিল, তেওঁক হঠাতে তেওঁৰ জামাইয়ে তললৈ ঠেলি দিছিল... - ইয়ামিৰ ধনৰ পৰা পলাই যোৱা তেওঁৰ স্বামীৰ মূল্যত এটা পকা শৰীৰ...

ব্যৱসায়িক ভ্ৰমণৰ মাজতে, পুত্ৰই চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি হোৱা তেওঁৰ দেউতাকক লগ কৰিবলৈ ঘৰলৈ আহিছিল, কিন্তু দীৰ্ঘদিন ধৰি তেওঁৰ শাহুৱেকৰ প্ৰতি বিশেষ অনুভূতি আছিল। - তেওঁ এজন পুত্ৰ যিয়ে তেওঁক দ্বিতীয় পত্নী হিচাপে অহা মাতৃ হিচাপে চিনাক্ত কৰা নাছিল... "মই জানো যে এইটো সাংসাৰিক দৃষ্টিকোণৰ পৰা উন্মাদ, কিন্তু...", "আপুনি কি কৰি আছে, মই আপোনাৰ মা!", "মই আজি মোৰ দেউতাৰ স্থান ল'বলৈ গৈ আছোঁ", "মই ত্যাগ কৰিম আৰু মোৰ মা ~ অপ্ৰয়োজনীয় হ'ব" শাহু আৰু পুত্ৰ যিয়ে সীমা অতিক্ৰম কৰিছিল অৱশেষত তেওঁলোকৰ প্ৰবৃত্তি এৰি গৈছিল... ঋণৰ বাবে মূৰ ঘূৰাব নোৱাৰা স্বামীজন বাষ্পীভূত হ'ল। - পত্নীৰ ওচৰত উপস্থিত হোৱা মানুহজনে তাইক ক্ষতিপূৰণ হিচাপে তাইৰ পকা শৰীৰটো আগবঢ়াবলৈ আদেশ দিছিল। - "স্তনবৃন্ত বাহিৰ লৈ যাওক, স্কাৰ্টটো ঘূৰাই দিয়ক" "মই লাজ পাইছো, আপুনি ঠিক আছে নেকি..." - এগৰাকী পঞ্চাশ-কিবা পত্নী যিয়ে তাইৰ পকা শৰীৰৰ সৈতে খেলিবলৈ সময় লয় তেওঁ কটা-কটা কৰি আছে... মোক অধিক খোঁচা দিয়ক-" মই আনন্দৰ দ্বাৰা আকৰ্ষিত হৈছিলোঁ আৰু মোৰ কঁকাল জোকাৰিছিলো... দুটা খণ্ড ৰেকৰ্ড কৰা হৈছে।