DFE-069: মোৰ ছোৱালীয়ে এইটো খাই আছে। কোনাটচু কাশীৱাগী

কেইবছৰমান আগতে, মই মোৰ দেউতাৰ নিৰ্দেশত ইঙ্কো আৰম্ভ কৰিছিলো। মোৰ কুমাৰীত্ব লোৱা মানুহজন এজন বৃদ্ধ ব্যক্তি আছিল যাৰ মুখ আৰু নাম মই এতিয়া পাহৰি গৈছো, কিন্তু মোৰ মনত আছে যে মই তেলেতীয়া ঘামৰ গোন্ধৰ পৰা প্ৰায় বমি কৰিছিলো। তাৰ পিছত, যেতিয়াই মোৰ দেউতাই মোক কৈছিল, মই এজন বেলেগ বৃদ্ধ আছিলোঁ। মোক চাটিছিল, সুমুৱাই দিয়া হৈছিল, হাঁহিছিল আৰু অশুচি কৰা হৈছিল। যদি মই অস্বীকাৰ কৰিছিলো, মোক মাৰপিট কৰা হৈছিল আৰু মোৰ বেছিভাগ টকা মোৰ দেউতাই লৈছিল। মোৰ জীৱন সেই স্থানত আবদ্ধ হৈ আছে য'ত মই পিতৃ-মাতৃৰ গাচাক বিফল কৰোঁ। পৰৱৰ্তী জীৱনৰ বাবে আশা। ... কিন্তু শেহতীয়াকৈ মই বহুত আনন্দ কৰি আছোঁ। মই এটা অনুমান কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিলোঁ। - ছোৱালীৰ দৰে মৰমলগা, অৰ্থ, কিন্তু ইয়াত ভাল, কেতিয়াবা মৃদু আৰু কামোদ্দীপক "ৰিয়ন"। মই তেওঁক কাবুকিচোৰ মেনকনত সুযোগক্ৰমে লগ পাইছিলো আৰু মই তেওঁৰ প্ৰতি আগ্ৰহী আছিলোঁ। জীয়াই থকাটো এটা ভাল জীৱন। আটাইতকৈ শক্তিশালী। এয়া এক মানসিক ৰাক্ষস। কেৱল তেওঁৰ বিষয়ে ভাবিমোক সুখী কৰিছিল, আৰু তেওঁক পুষ্টি দিবলৈ যি লাগে মই কৰিব পাৰিলোঁ। এই মাহটো তেওঁৰ জন্মদিন। মই বহুতো বিল জমা কৰিব বিচাৰো আৰু তেওঁৰ বাবে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ হ'ব বিচাৰো। একেবাৰে। মই এতিয়াও সেইটো কৰিবলৈ বহুত টকা উপাৰ্জন কৰিব লাগিব... আজিৰ বৃদ্ধজনক ধনী দেখাইছে, গতিকে মই ভাবো মই অলপ কঠিন চেষ্টা কৰিম... এইটো গুৰুত্বপূৰ্ণ নহয় যদি এইসকলোবোৰ কাল্পনিক হয়, মই বেদনাদায়ক বাস্তৱৰ পৰা পলাই যাব বিচাৰো। এজনী ছোৱালী যিয়ে তাইৰ পৰিয়ালৰ বাবে তাইৰ হৃদয় হত্যা কৰিছে আৰু মাত্ৰ সহ্য কৰিছে বুদবুদৰ সুখত লাগি আছে। এজনী দৰিদ্ৰ ছোৱালীৰ কাহিনী যাক প্ৰাপ্তবয়স্কসকলে সুবিধা লৈছিল।