এদিন যেতিয়া মই লক্ষ্য কৰিলোঁ যে মোৰ ৱালেটৰ পৰা টকা নাই, মই মোৰ পুত্ৰক তেওঁৰ জ্যেষ্ঠসকলক মিঠাই দিয়া দেখিছিলো। মই ভাবিছিলো যে মোক কাটি পেলোৱা হৈছে, আৰু মই মোৰ পুত্ৰক ঘৰলৈ লৈ যোৱাৰ পিছত, মই এইটো বিদ্যালয়ক জনাইছিলো। আপাতদৃষ্টিত, পুত্ৰই তেওঁৰ জ্যেষ্ঠসকলক নিজৰ ইচ্ছাৰে মিঠাই আগবঢ়াইছিল। মোৰ ভুল বুজাবুজিৰ বাবে দুসপ্তাহৰ বাবে নিলম্বিত হোৱা জ্যেষ্ঠসকলে খং উঠিছিল আৰু মোক আক্ৰমণ কৰিছিল। মই যিমানেই ক্ষমা বিচাৰিছিলো, মোক কেতিয়াও ক্ষমা কৰা হোৱা নাছিল, আৰু সেইদিনাৰ পৰা, ঘূৰি থকাৰ দিনবোৰ আৰম্ভ হৈছিল...